Er is weer een hoop gebeurd de afgelopen weken. Daan begon 3 weken geleden aan de chemotherapie, nam die 5 dagen de pillen netjes elke morgen in, nam daarna zijn ontbijtje en ging de ochtenden gewoon naar school.
De 2e week was Daan wat trager en vermoeider, kouwelijk had geen eetlust en kon heel makkelijk overgeven, had vaker weer wat pijntjes en kon niet veel meer ondernemen.
De 3e week krabbelde hij weer wat op, je hoorde hem weer lachen, at weer beter en zat wat lekkerder in zijn vel.
Thuis waren we blij dat die eerste chemokuur rustig was verlopen en Daan niet al te ziek was geweest.
Helaas bleef het niet zo, Op een ochtend kreeg Daan koorts, voelde zich niet lekker, de huisarts die bij ons thuis langskwam vond het beter om contact op te nemen met het Sophia.
Ik belde het Sophia, Daan moest meteen maar komen.
Na de uitslagen van de bloedtesten, een röntgenfoto van zijn longen en een algemeen onderzoek bleek Daan een bacterie of infectie te hebben. Het was en is nog niet duidelijk waar het precies omging omdat er bloed op kweek was gezet en de uitslag daarvan na een paar dagen pas komt, op de foto was bronchitis te zien.
De waarden van Daan zijn witte bloedlichaampjes waren gekelderd naar 0, en is dus enorm vatbaar voor virussen en infecties en bloedingen.
De chemo heeft ` iets` te enthousiast zijn werk gedaan en de goede cellen te hard aangepakt.
Dit is een bekend verschijnsel na een chemo behandeling, dat was ons al eerder verteld.
Daan moest worden opgenomen voor een antibioticakuur.
Daan heeft van dinsdag tot zondagavond in een isoleerkamertje door moeten brengen gelukkig samen met mama, mocht niet van de kamer af, heerlijk met die hitte! Lang leve de ventilator!
We deden puzzelen, dvd´tjes kijken, knutselen, badderen, tukjes tussendoor, en als het eten kwam was het feest voor ons beide, het leukste verzetje van de dag!!!
Als de zusters kwamen deden ze een schort voor, mondkapje op en handschoenen aan.
Ik kan jullie vertellen dat dit allemaal helemaal geen pretje was, wat een eenzame opsluiting was het….ik hoop dat we dit niet vaker hoeven mee te maken.
Daan heeft zijn antibiotica gehad 4 keer per dag aan een infuus, moest dagelijks, in het begin 2 x per dag bloed prikken, dat is echt vervelend, Daan is panisch voor spuiten en bloed, logisch als je 4 bent.
De dag van zijn ontslag heeft Daan nog een bloedtransfusie gehad, zijn hb was veel te laag, zag spierwit en gaapte veel. We hopen dat hij ervan opknapt en weer wat energie krijgt.
Inmiddels is Daan toch kaal geworden, hij heeft zijn haren allemaal in Gouda gelaten, trok ze er zelf steeds uit, want het jeukt zo op je plakkende bezwete huid, we gaan nog maar even een kapper opzoeken die het allemaal even weg wil scheren, het is niet leuk maar je hebt weer geen keuze en moet maar weer verder ermee.
Nu is Daan thuis gelukkig, de meiden lekker thuis, we pakken de draad weer op, we gaan nu even een midweekje naar de Rabbit Hill in Nieuw Millinge, bij Apeldoorn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten