Lieve trouwe mensen,
Heel hartelijk bedankt voor alle lieve bemoedigende troostende kaartjes, bloemen bij ons thuis en bij Daan, die het het meest verdient, onze Kanjer!!
Het was een moeilijke periode de laatste weken, maar het troost ons allemaal die dicht bij Daan staan dat we dit verdriet niet alleen voelen.
Daan is niet vergeten, zeer bedankt hiervoor!
We proberen weer een beetje bij te komen van alle emoties. Daarna willen we weer door, pakken we de draad weer op met Daan in ons hart en in ons leven voor altijd verbonden.
Liefs,
john, Marleen, Sacha en Anne.
Lieve Daan,
ik heb
geen afscheid genomen
niet losgelaten
niet verwerkt
geen plaatsje gegeven
jij bent in mij
in alles verweven
overal bij
ik ben
zolang als ik leef
verbonden met jou
pappa, mamma, Sacha en Anne
(gedichtje van ouders van Joran den Boer* 2007)www.stichtingsemmy.nl
15 mei 2012, een jaar verder.....
Moeilijke weken hebben we gehad, de film met de ernstigste herinneringen kwam voorbij en stopte niet, raasde maar door, die moeilijke, pijnlijke herinneringen zijn het moeilijkst, we hadden ze wat meer naar achteren gestopt, dachten we....
Het zal nodig zijn om weer vol in je verdriet en het gemis te zitten, om straks weer door te kunnen gaan.
Het gemis is zo aanwezig, we missen je lach, blonde haren, je vrolijke gezichtje, de manier waarop je hard kon lachen, je kusjes, je zachte lekkere huidje die zo lekker rook altijd. Ik wil je weer wassen aankleden, je schoenen aandoen, je tasje vullen, gewoon naast je zitten, zeggen hoeveel we van je houden, hoeveel je ons hebt nagelaten, hoe trots we op zo'n doorzetter zijn!!!
Ooit, ooit zien we elkaar terug en laat ik je nooit meer alleen, zullen we voor eeuwig bij elkaar blijven lieve lieve jongen, mooie broer en zoon van ons!
Dikke kus lieverd,
Mama.
