We zijn nu alweer 5 weken onderweg met het ketogeendieet, het begin was zwaar.
Daan moest een omzetting maken van een koolhydratenverbranding naar een vetverbranding.
Eerst 2 weken vloeibaar voedsel, toen daarna zijn bloed genoeg ketonen aan had gemaakt mochten we langzaam een maaltijd in de dag terug plaatsen, dat gaat niet zonder slag of stoot, zijn maagdarmkanaal was goed van slag, Daan heeft wat afgespuugd.
Nu is Daan op het volledige ketogeen dieet, zijn bloedwaardes die wij elke dag 2 keer meten zijn goed, Daan verdraagt het goed, heeft geen honger, geen pijn in de buik, spuugt niet meer.
Het betekent veel aanpassen in het gezin dat wel, geen lekkere dingen meer op tafel, zeer lastig in deze tijd!! De meiden vinden het moeilijker dan Daan zelf, die weet heel goed waarom dit dieet is en houdt zich heel goed aan de afspraken, zo bijzonder hoe een kind van 5 zich weer aan kan passen. Hij mag gewoon met het gezin mee eten, wel alles afgewogen op het berekende gewichtm, maar heeft naast zijn maaltijd alijd een vetemulsie, die moet hij erbij opdrinken, daarnaast veel vet, mayonaise, slagroom, we zijn er al aardig aan gewend.
Het is erg tijdrovend, de menxfa's moeten berekend worden (door onszelf) zodat je de juiste verhoudingen van eiwit, vet, khdraten en calorieen hebt, per maaltijd elke keer weer opnieuw…..daarnaast bloedprikken voor de maaltijd.
We hebben geen andre keus, daarom ga je door, maar ja t'is best zwaar, ik zou zo graag eens alleen met de meiden weg gaan, patatje eten, ik kan nu nog al die voorbereidingen voor het eten niet zomaar bij een ander neerleggen, dat vind ik lastig, voel me erg verantwoordelijk voor deze taak.
Buiten dit blijft het wel allemaal zeer onzeker, Daan heeft vorige week griep gehad, kon niet naar school, anders gaat hij nog steeds elke morgen, zijn spieren zijn zwak, hij liep zo slecht, kwijlde weer, was onverstaanbaar, dit komt soms toch weer terug en denk je meteen aan de achteruitgang en wat dan???
Hij krabbelt toch weer op, we hebben tijd genoeg om uit te rusten nu in de vakantie.
We hopen dat Daan het vol kan houden, en wij ook, we zijn moe, opvliegend, hebben weinig energie meer over naast de dagplanning die er nu zo is, ik ben emotioneel omdat je zo op bent, we hebben een zwaar belastend jaar achter de rug waarbij je iedere keer weer grenzen moet verleggen, heb mezelf leren kennen en ben trots op wat ik kan, ben er zekerder uit gekomen,dat is een pluspunt!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten