Maandag 1 augustus, Daan zou 6 jaar worden vandaag.
Al dagen heb ik gepiekerd, hoe vullen we deze dag in? Wil ik veel kinderen, Daan’s vriendjes, wil ik een select groepje mensen, wil ik samen naar het graf, zetten we iets speciaals neer? Ballonnen oplaten? Wie is er nog thuis midden in de vakantie?
Hoe zullen we ons überhaupt voelen zo’n dag? Sacha vroeg de avond ervoor; mama ga jij nu huilen morgen? Dat kan ik nu nog niet zeggen, antwoordde ik.
Kunnen/willen we wel zoveel mensen hebben zo’n dag. Hier en daar werd ons al gevraagd of er een moment is dat we bezoek willen. Werd al benauwd van de vraag om eerlijk te zijn. Ik wist het gewoon niet! Het is nog maar 2,5 maand geleden dat Daan stierf. Liever ook wil ik dat deze dag op een bepaalde manier herdacht wordt waarbij we ons zoveel mogelijk op ons gemak voelen en geen rekening met anderen hoeven te houden.
Er is dan maar 1 oplossing: We gaan er tussenuit met ons eigen gezin. Proberen zoveel mogelijk plezier te maken nu we er met zijn vieren op uit gaan.
De meiden mochten kiezen, het werd de dierentuin, in Arnhem. Het werd een fijne dag, herinneringen kwamen boven aan Daan die zo van tijgers hield, ook zo graag op het terrasje een frietje mee had gepikt. Niet teveel denken zei ik steeds tegen mezelf.
We hebben de hele dierentuin rondgelopen, lekker koffie gedronken, in Driebergen een pannenkoek gegeten.
We hebben ons zo vermaakt, het was zo goed weer even een dag met zijn vieren te zijn, was lang geleden, veel te lang eigenlijk.
Bij thuiskomst zijn we doorgereden naar Daan’s grafje, er lagen bloemen, plantjes, beestjes op stekers, zonder afzender soms maar zo hartverwarmend. Wat fijn!! Mensen zijn Daan ondanks dat het vakantietijd is niet vergeten, wow! Ik moet toegeven dat ik wel nieuwsgierig blijf wie die mand met hengsel en een hartje erin heeft neergezet…Thuis lag de mat vol met kaarten, de mooiste kaarten met vlinders erop. Lieve mensen wat deed ons dat goed, we zijn vol waardering voor de mensen die aan ons en Daan gedacht hebben en de mooiste kaarten hebben uitgezocht. Soms met een gedichtje erin, lieve teksten. Heel erg bedankt!
Thuis hebben we met onze ouders een kopje koffie gedronken, ons verhaal verteld. Voor de thuisblijvers was het moeilijker om de dag door te komen, dat hebben we ons niet echt gerealiseerd.
Het was een dag met een lach en een traan maar wel voor ons ‘goed’ te doen, steeds weer moeten we ons eigen gevoel volgen, dan komt het goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten